1 mois plus tard....
Door: Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk
06 Augustus 2009 | Frankrijk, Parijs
Heel veel bijzonders is er niet te vertellen, want mijn dagen zien er redelijk gelijk uit. Ik sta op, ga naar werk, eet lunch, ga weer terug naar werk en doe 's avonds nog een drankje in de bar of kijk bij de animatie shows... Het klinkt heel saai nu denk ik, maar dat is het zeker niet (anders zou ik wel vaker achter i-net zitten om jullie te up-daten;)) Maar om jullie nou te vermoeien met verhalen over met wie ik wat waar heb gedronken...? Ben bang dat ik jullie aandacht dan snel verlies ;)
Zaterdag en zondag zijn altijd de drukste dagen en dus ook het zwaarst. Afgelopen weekend weer rond de 280 vertrekken en dus ook aankomsten. Op dit moment zit de camping helemaal vol, tot bijna eind augustus. Dit houdt dan in dat er zo rond de 5000 mensen op de camping aanwezig zijn. Zeg dus maar gerust een klein dorp. Erg gezellig voor de gasten (er worden veel vriendschappen gesloten) maar ook erg druk. Van tevoren dacht ik al dat dit niets voor mij zou zijn en nu weet ik het helemaal zeker. Mij zul je op mijn eigen vakantie nooit op zo'n camping vinden. Je gaat op vakantie voor je rust en hier heb ik gestresste mensen aan de balie, want: 1, er zijn niet genoeg ligstoelen bij het zwembad. 2, er is 's nachts te veel lawaai op de camping (tja die jongeren willen ook wat...) 3: het gratis busje naar het strand zit regelmatig vol en dan moet je dus een half uur wachten op de volgende. Enz. enz... Mij niet gezien ;)
Dan nog wat dingen die misschien wel interessant zijn om te vertellen. Vorige week kwam de vriend van Saskia, een van de nederlandse meisjes van de animatie, langs en met hem en Rachel (amerikaans meisje die serveert in het restaurant en hier is komen wonen voor haar vriendje Bruno die op dit moment ook op de camping werkt, in de garden grill) ben ik op mijn vrije donderdag naar Sète gegaan. Een heel leuk stadje hier niet ver vandaan. Daar heerlijk rondgewandeld en parfum gekocht (tja ik ben een meisje en mijn andere was bijna op dus dit was van levensbelang :P) en daarna terug naar de camping gegaan.
De volgende middag ben ik lekker naar Portiragnes plage gegaan en daar heerlijk gerelaxed.
Dan is er van de week nog wat naars gebeurd, namelijk 1 van de gasten die een epileptische aanval kreeg in het water en waarvan niet duidelijk is hoe het gaat aflopen... Er kwam iemand de receptie binnen gestormd met de boodschap dat er NU ambulance moest worden gebeld omdat er iemand aan het verdrinken was. Ik schrok me dood! Een iets minder leuke ervaring dus en verder afgelopen week nogal wat gezeur van Nederlandse gasten. (mensen je bent op vakantie, relax!!) Niet altijd even leuk, maar onderdeel van mijn werk hier :)
Verder zijn Patrick, Jacobien, Saskia en ik al 2 keer wezen eten bij Nederlandse families. Echt heel aardig en heel gezellig. Even voor de duidelijkheid (mijn verhaal is namelijk nog niet warrig genoeg ;)): Patrick komt uit Den-Haag, werkt in de animatie op de sportafdeling en is super gezellig. Jacobien, ook Nederlands en ook animatie, werkt bij de mini-club. Net als Saskia, waar ik net al even iets over vertelde. Dan hebben we verder nog mijn kamergenootje Krystel, waar alles nog steeds heel goed mee gaat. Als ik thuis kom hoop ik mijn verhaal te kunnen sterken met foto's want volgens mij is het erg moeilijk voor te stellen allemaal zo.
Verder ga ik natuurlijk veel om met mijn collega's die ik bij deze nog even snel zal 'voorstellen'. Julie, mijn 'bazin'. Mickael, mijn 2e baas, super gay en super grappig, ik ben 'zijn traductrice'.... Marion, het meisje waarmee ik precies dezelfde dagen werk. Nicole, de mevrouw die gaat over de reserveringen en vooral de telefoon aanneemt. Clarisse, prettig gestoord en altijd vrolijk. Yordi, mijn 'Nederlandse' collega die hier al 6 jaar woont. Romain en Maud, nog 2 collega's van ongeveer mijn leeftijd die hier in de buurt wonen en tot slot Cathy, Sophian, Lucas en Daisy die hier vooral 'extra' zijn voor inventarisaties etc. Goed, ik hoop dat jullie enigszins een beeld hebben kunnen vormen....
Goed, dit was dan mijn warrige verhaal van de afgelopen tijd. Het moet allemaal even snel, omdat ik niet zo heel veel internet tijd meer heb en ik zo lekker ga chillen aan het zwembad. Maar ik hoop dat ik jullie toch enigszins duidelijk heb kunnen maken hoe het hier gaat, met wie ik om ga en dat ik het nog steeds erg naar mijn zin heb. Zo niet, dan komt dat allemaal wel als ik in Nederland ben!! :D
Gros gros bisous et a bientot. Je vous embrasse fort (om maar even in het Frans af te sluiten)
-
06 Augustus 2009 - 14:09
Roos:
Haha volgens mij snap ik het wel...is altijd lastig uit te leggen wie wie is in een verhaal...
Maar dat komt idd wel...
Misschien mocht ik ooit wat langer vrij zijn kan ik misschien wel een keertje langskomen...
Het is maar 3 uur en 24 minuten vanaf parijs...
Nou meis geniet nog volop, want zo te horen bevalt het goed!
Gros Bisous -
06 Augustus 2009 - 17:03
Merel:
Howdy poepje!
Wat fijn dat je het daar zo leuk hebt! Ik mis je alleen wel...
Daagxxx -
10 Augustus 2009 - 07:15
Paulien:
Fijn om te horen dat het zo goed gaat en leuk is (behalve die ene nare situatie). Maar ik wil zeker het uitgebreide verhaal ook horen ;) En de foto's zien! -
21 Augustus 2009 - 16:59
Willemien:
Hallo Anouk,
Vreselijk, zo'n camping waar 5000(!!!!) mensen op een kluitje zitten, ik moet daar niet aan denken. En dan dat gezeur, typisch Hollands, het is nooit goed, maar dat weet je toch als je naar zo'n giga camping gaat. Nou, Anouk, lekker laten zeuren, maak je er niet druk om. Gelukkig vermaak jij je prima. Wij zijn ruim twee weken in de Dordogne geweest, heerlijk rustig, geen Hollander gezien en ontzettend mooi weer. We moesten nog met Bob richting ziekenhuis. Bob had zijn hoofd gestoten aan de rand van het zwembad, gevolg... een enorme kap wond wat gehecht moest worden. Trouwens ook een ervaring zo'n streek ziekenhuis, mijn hemel, ik keek mijn ogen uit, maar goed, de wond is keurig gehecht en je ziet er bijna niets meer van. De vakantie zit er weer op. Lieve Anouk, veel plezier in Frankrijk, pas goed op jezelf en tot gauw. Dikke kus, Willemien.