Winter in Australia

En zo zit je in Melbourne, met het besef dat je nog maar ietsje meer dan 2 weken hebt in dit prachtige land… Niet echt iets om heel erg vrolijk van te worden. Althans, zo voel ik dat. Daar ga ik nu echter niet te lang bij stilstaan, want het volgende avontuur komt daarentegen wel weer in zicht, namelijk: Fiji en bij die gedachte word ik dan weer wel heel erg vrolijk!

Maar voordat we zo ver zijn, zal ik vertellen over de afgelopen weken. Die waren (ik zou haast zeggen uiteraard) weer fantastisch. Zoals gezegd, zouden we vertrekken vanuit Sydney om onze weg te vervolgen naar de Great Ocean Road. Hier waren we natuurlijk niet binnen een dag, dus maakten we nog een paar tussenstops. Iets meer dan strikt noodzakelijk, maar allemaal de moeite waard ;) Te beginnen met het bezoek aan de ouders van Rob, die we hadden ontmoet in Hervey Bay en die ons hun nummer had gegeven. Op het moment dat wij ze contacten waren ze net op weg naar hun tweede huisje, in Goulburn, of eigenlijk Lake Bathurst. Een plaatsje van niets, maar wel echt super mooi! Hebben we toch ook nog een soort van ‘outback’ ervaren hier! Het begon al mooi, we reden richting hun huis met de beschrijving dat we bij de blauwe brievenbus af moesten slaan, vervolgens 4 hekken door moesten, een scherpe bocht naar links maken, een steile heuvel op en dan zouden we het wel zien. Okay, zal wel… Daar gingen we dan, de afslag bij de blauwe brievenbus in, wat gewoon een landweggetje was. Geen verharding of wat dan ook. Daar kwam hek 1 in zicht. Ja, echt een groot ijzeren hek (zo een die in Nl de koeien tegenhoudt), die vast zat met een pin en die we dus handmatig open moesten maken. Het soort hek dat je verwacht in een film over het plattelandsleven in Amerika ofzo… :P Op naar hek 2! Op deze manier vervolgden we onze weg door het landschap, ondertussen genietend van het prachtige uitzicht dat we hadden. Zo veel natuur hebben wij nog nooit bij elkaar gezien! Voor we het wisten vlogen de kangaroos ons om de oren! En ach, om het plaatje compleet te maken doe er dan ook nog maar een arend bij, waarom ook niet? In dit paradijselijke, maar zeer, zéér koude oord (we sliepen in ‘Aby’ met min 4!!) hebben wij 2 nachtjes doorgebracht. Echt geweldig hoe zij daar wonen, alsof de tijd heeft stilgestaan. De w.c. is een hokje buiten, bijna helemaal van glas. Fem en ik hebben ongeveer een kwartier lang in een deuk gelegen om dit toilet, want van buiten zag je de ander gewoon zitten (met blote billen weliswaar, klein detail) en het leek van achteren alsof je gewoon heel rustig aan het genieten was van het uitzicht over het heuvellandschap. Ook de douche was een hele ervaring. Dit was namelijk een soort zak met draaikop, waar je je eigen gekookte water in giette. Vervolgens ga je eronder staan, draait de knop open en daar komt het water! Hahaha, dat is nog eens primitief, of niet dan ;)

Na dit avontuur vervolgde onze rit zich. We sliepen 1 nacht in Yass, op een camping met douches, heeerrrrlijk warm! Want ook hier was het nog steeds ijskoud. Ik heb bewijs in de vorm van foto’s van het gras met ijzel, een bevroren kraantje en Fem en ik in winterkleren. Jaa, daar zitten jullie dan, te stikken van de hitte in Nederland, terwijl wij hier de winter in zijn gereden. Gelukkig duurde het niet al te lang, want hoe meer we richting kust kwamen en uit de bergen, hoe ‘warmer’ het steeds weer werd. Maar goed, ik dwaal af. Na Yass besloten we maar weer eens op couchsurfing.org te kijken en wat mensen een berichtje te sturen. Dit resulteerde in een reactie van Jude, uit Ballarat. We hadden geen idee wat voor plaats dit was en of het überhaupt interessant was, maar dat maakte ons niets uit. (Lang leve couchsurfing, zo kom je nog eens ergens!) Tijdens ons verblijf op weer een prachtig plekje aan een meer, genaamd Greens Lake, belde Jude op, dat we meer dan welkom waren en dat ze ons morgen rond 5u wel zou bellen. Prima! Na dit telefoontje ging ik weer terug naar ons zelfgemaakte kampvuur, waarop we marshmallows aan het roosteren waren en zowaar een pot thee hebben gezet. Wie dacht dat 2 Hollandse meiden niet kunnen overleven in de bush?!?! Ha! Think again… Na ons heerlijke kopje thee (met lichte rooksmaak) zochten we ons bedje op, omdat het toch nog steeds wel een beetje koud was daar. ’s Ochtends werd ik, hoe kan het ook anders, alweer vroeg wakker en heb wat mooie plaatjes geschoten van de zonsopkomst aan het meer.

Toen ook Fem wakker was en we ontbeten hadden gingen we op weg naar Jude in Ballarat. Nog even gestopt in Bendigo, een ander plaatsje in de buurt en daar lekker gepicknickt. Tegen kwart over 5 reden we richting het huis van Jude. We wisten alleen het huisnummer niet meer zeker. Toen we in de juiste straat stonden belden we nog maar eens, dit keer op de huis telefoon. Er werd opgenomen door Mitch, de zoon van Jude. Waar we dan waren nu? “Nou eehh, voor jullie huis. Denken we… Wat is het nummer? 311? Ja, dan zijn we er al. Tot zo!” En zo werden we welkom geheten door Mitch, ook wel genaamd ‘Suparoo’. Afkomstig van kangaroo (maar inmiddels dus geëvolueerd), voor degenen die dat nog niet hadden bedacht. Een erg leuke en aardige jongen, die ons gelijk thuis liet voelen. Niet zo vreemd ook, want hij is zelf ook actief op couchsurfing en heeft al menig persoon gehost. O.a. in hun huis in Melbourne, wat was omgedoopt tot de Melbourne Zoo, waar ook weer zijn naam van afkomstig is. Volgen jullie het nog? Omdat in dit huis zo vaak en zo veel couchsurfers kwamen (soms met voor hun ononthoudbare/-uitspreekbare namen) hadden ze bedacht iedereen een dierennaam te geven. Dit is inmiddels uiteraard ook met ons gebeurd. Dames en heren, maak kennis met Bonobo (Femke) en Pony (ondergetekende) Inmiddels ook geëvolueerd/-transformeert tot SpringerPony. Even later kwam ook Jude thuis, een super aardige vrouw, directrice van een basisschooltje in Ballarat. De eerste avond begon al goed, we gingen drankspelletjes doen en tegen half 12 had Fem t loodje gelegd… Haar dus maar naar bed gebracht en zelf nog even met Mitch en Jeff, een vriend van hem gekletst. De volgende dag hebben we niet heel erg veel gedaan, wat rondgelopen door Ballarat en ’s avonds met z’n allen weer wat gedronken en naar de pub gegaan, waar werkelijk waar niemand was. Ondertussen was ook Hannah, de dochter van Jude, aangekomen dus die was ook mee. Ook een heel leuk meisje, precies van onze leeftijd! De dag erop was de verjaardag van Jude, Hannah had cupcakes gemaakt en Fem en ik zorgden die avond voor het eten. Overdag waren Jeff, Fem en ik naar Sovereign Hill gegaan, een plaatsje waar je helemaal terug in de tijd gaat. De tijd waarin de mijnwerkers naar Australië kwamen. Erg grappig. We hebben een tour gehad, zijn een mijn in gegaan, hebben gebowld met houten ballen en ‘pins’ en ook nog een kaars gemaakt voor Jude’s verjaardag. Ook die avond zijn we na het eten weer op stap gegaan, dit keer was het studentenavond en dus ook wat drukker. Best gezellig nog, stappen in Ballarat! Haha. Kortom, voordat iedereen afhaakt: het was super leuk in Ballarat, maar na deze avond was het tijd om weer verder te gaan. Op naar de G.O.R.!

Onderweg van Ballarat naar Portland kregen we pech met de van. De uitlaat was doormidden gebroken… OEPS!! Gelukkig was dit gauw weer gefixt en konden we verder, zodat we de volgende ochtend aan onze rit langs de Great Ocean Road konden beginnen. In 2 dagen hebben we de weg afgelegd, met heel veel prachtige uitzichten en wandelingen. Ook nog koala’s in het wild gezien! We hadden de gegevens van de dochter van Tina en Pieter gekregen (vrienden die in Noosa bij ‘Opa en Oma Kanters’ waren) en daar zijn we toen in Melbourne naar toe gegaan. Ze wonen in WIlliamstown, wat zo’n 20 minuutjes van de stad is. Super handig dus. We hebben hier gebruik van gemaakt door op zondag met Hannah, Mitch en Jeff af te spreken en een soort tocht door Melbourne te doen. Met uiteindelijk een feestje op een ‘geheime’ locatie, waar helemaal een lounge was gemaakt en een pingpong tafel stond, echt tof! Verder hebben we nog de Tim Burton Exhibition bekijken, wat echt super leuk was! Nog een drankje gedaan met Hannah en 2 Amerikaanse jongens ontmoet. Met hen in een andere bar nog wat gaan drinken en vervolgens terug naar huis. We hadden inmiddels contact gehad met het au pair gezin van Sanne (het zusje van Fem, voor wie dat nog niet wist) o.a. over het verrassen van Sanne als ze zou aankomen. Shannon zei dat we wel bij hun konden komen, dus dat deden we dan ook. Tegenover Sanne is alles natuurlijk stil gehouden. Fem en ik hebben in de buurt van Mount Eliza, waar het gezin woont, al wat mooie wandelingen gemaakt en gesport in de gym die ze hier hebben in huis!! Heel erg fijn na een half jaar niet sporten :) Dus dat houden we de komende dagen nog even vol. Maar goed toen was het tijd voor de grote verrassing. Fem en ik zijn overdag Melbourne in geweest, hebben ’s avonds met onze nieuwe Amerikaanse vrienden Kyle en Adam wat gegeten bij de Korean BBQ en stonden vervolgens ’s avonds op het vliegveld te wachten, i.p.v. Mark, de (Nederlandse) vader van het gezin, die er eigenlijk zou zijn. Sanne was goed verrast :) Vandaag rustig aan gedaan, beetje uitgeslapen, ontbeten, rondgelopen in Mornington en we gaan zometeen daar ook naar een bar. Ben benieuwd! Komende week gaan we naar Phillip Island, waar je de pinguins kunt bekijken. En Melbourne in, sowieso nog een avondje stappen, omdat we dan in het appartement van het gezin van Sanne kunnen, dat ongeveer IN het centrum ligt. Heel relaxed!

Ik ga nog even 2 weken genieten hier en dan door naar Fiji, hou jullie op de hoogte mates!

Heel veell iefs en kusjes voor iedereen.