Wildplassen, nachttreinen & relaxen aan het strand

Mijn laatste update aan jullie was vanuit Jodhpur, vanwaar we verder zijn gereisd naar Pushkar. Tijdens de tocht daar naartoe hebben we een lachwekkend avontuurtje beleefd dat ik jullie niet wil onthouden. Ook al is het enigszins schaamtelijk voor mijzelf (en Fem) en is het misschien wel meer een 'je had erbij moeten zijn' moment, het is volgens mij toch te grappig om voor jullie achter te houden ;) Dus, daar komt ie dan:
Onze chauffeur, Varun, had de vreemde gewoonte om ineens vlak voor we een bestemming bereikten (denk aan 10 - 20km) te gaan stoppen voor een kopje thee oid. Dit resulteerde er dan in dat er altijd iig 1 van ons tweeen, zoniet beiden, ontzettend nodig naar de wc moest. Op dat moment nog gaan wachten tot je daadwerkelijk op locatie bent aangekomen lukt dan niet meer. En zo ging het ook dit keer. Zo'n 20 km voor bereik van 'destination Pushkar' bedacht Varun dat hij wel een kopje thee lustte. Natuurlijk. Vooral Femke moest heel nodig, maar ook ik zou dit niet meer redden tot aankomst in het hotel. Dus hoopvol vroegen wij, eigenlijk ten overvloede, of hier toevallig ook een toilet voor ons was. Nee dus... Dan maar op zoek naar ons eigen toilet, een ritueel dat ons al niet meer geheel vreemd is. Zijn er nou bosjes dan is dit geen onmogelijke taak, maar op een lege woestijnvlakte wordt dit al iets problematischer. Na 1 veldje te hebben overgestoken kwamen we achter een soort heuveltje. Goed genoeg, besloten we. Je kon ons vanaf de weg waarschijnlijk nog wel en beetje zien, maar het was toch niet zo druk. Dus hup, broek naar beneden en plassen maar. Ik probeerde zo snel mogelijk klaar te zijn en wilde niet eens weten of er niet toevallig iemand aan kwam gelopen ofzo, maar Fem wierp toch nog een blik op de weg en ineens hoorde ik haar naast me roepen: "Oh nee, een bus!" Wij doken zo mogelijk nog wat verder ineen in de hoop dat we op magische wijze onzichtbaar zouden worden...? Even hadden we nog goede hoop dat de bus misschien gewoon zou passeren en ons niet zou zien, maar deze hoop vervloog al snel toen de bus ff leuk begon te toeteren. Aarghh! We barstten in lachen uit en brachten op de terugweg precies tegelijk een giechelende "oh god!" uit...

Pushkar zelf was niet heel bijzonder. We hebben er wel een Lonely Planet (loneely, Indiase spelling;)) 'Southeast Asia' bemachtigd in een van de boekenwinkeltjes dus kunnen ons lekker inlezen voor de komende maanden :D Verder waren er vooral heel wat stonede lui en irritante mannetjes die je allemaal in een zogenaamde 'Pooja Hindu Blessing' proberen te lokken. Wat ze doen is het volgende; ze bieden je bloemen of bloemblaadjes aan die je in het 'heilige water' moet gooien, voor geluk. Neem je dit aan dan moet je hiervoor betalen, we hebben het hier over bloemblaadjes he? Maar daar houdt het nog niet mee op. Het is vervolgens namelijk de bedoeling dat je dus zo'n blessing ondergaat. Als dit gebeuren achter de rug is wordt er verwacht dat je hier dik voor betaald...! Heel logisch inderdaad, je geloof misbruiken om onwetende toeristen geld afhandig te maken. Praise the Lord! ;) Gelukkig waren wij hier al voor gewaarschuwd en hebben we ze redelijk op afstand kunnen houden. En dan bijna kwaad worden op ons omdat we er niet in meegingen, belachelijk! Dit fenomeen van achteraf geld vragen is hier trouwens heel gebruikelijk en heel irritant. Ik vraag me namelijk zo ongeveer bij ieder aanbod af of ik er niet achteraf ineens voor moet gaan betalen, wat er dus voor zorgt dat je ook (eventueel) echt oprechte mensen gaat wantrouwen... Zo zijn hier nog wel meer vreemde en soms irritante gewoonten. Wat het vooral irritant maakt is dat het non-stop doorgaat, je hebt bijna geen moment rust. Om maar een voorbeeld te noemen eisen ze (vooral de mannen) hier constant AL je aandacht op, is het niet om iets te verkopen dan willen ze wel weten of je een vriendje hebt of getrouwd bent. Antwoord je dan met: "ja ik heb en vriend/ben getrouwd", roepen ze alsnog "I'm single..." Ja, dus? Ik zeg toch net dat ik dat niet ben?? Je moet het een beetje loslaten, want anders word je hier gek! Iets anders dat hier opvalt (ik noemde het net al eventjes) en echt super grappig is soms, zijn de spellingen van woorden. Een paar voorbeelden: Restaurant kan worden gespeld als; resturant, restourent, restaurent, restorent, verzin t maar... ;) Dan hebben we nog Mexican, als 'maxicon, mexicen'. Cappucino als 'cappuchino, cappichion'. En hier in Goa zijn ze nogal van de vis, zoals 'Lobester, King Prowns en Red Snepper' :P

Na Pushkar gingen we terug naar Jaipur, waar we een paar daagjes hebben doorgebracht. Jackson en Lachlan (ontmoet in Udaipur) nog weer gezien en met hen de verjaardag van Jackson gevierd met een lekker etentje, heel gezellig! Verder wat sightseeing en winkeltjes bekeken. Op maandag, de 22ste, namen we om 2u 's middags de trein naar Mumbai, waar we de volgende ochtend om 8u aankwamen. Een nachttrein dus. Deze heb je hier in verschillende klassen en wij zitten in de 'normale sleeper class'. Reizigers gaan over het algemen zelf gewoon in de A/C (airconditioned) classes zitten, maar dankzij ons 'reisbureau' zitten wij dus iedere keer tussen de locals. Een geweldige ervaring weer... Zaten we dan, 18 uur lang tussen de, starende, Indiers. Om de 5 minuten lopen er mannetjes langs die met zwaar irritante stem "CHAAII CHAAIII" (thee) roepen. En dan kun je ook nog eten bestellen of flesjes drinken, wat uiteraard op dezelfde manier met de irritante, schrille stem wordt aangeboden. Stilte kennen ze hier niet zo goed. Af en toe komt er nog een bedelend kind/oma/gehandicapte tussendoor, super gezellig!! ;) Maar zeker een hele ervaring. Toen we wilden gaan slapen (Ik pas hier niet ihhin!) werd er kostelijk gelachen door de locale bevolking over hoe Fem en ik probeerden onszelf tussen en op de oh zo ruime bedplaatsen te installeren.... Hahaha.

De rest van die dag erna moesten we onszelf dus maar vermaken in Mumbai, zodat we 's avonds om 11u de trein naar Goa konden nemen. Eerst nog naar t verkeerde station gegaan (sorry voor mn taalgebruik) FUCKFUCKFUCK en net op tijd naar het goede station kunnen komen om in de juiste trein te springen. Wonder boven wonder zaten Fem en ik in een coupe met andere buitenlanders! Een Belgische, Kat en een Engels/Belgische, Alix. In deze trein zouden we nog 12 uur moeten doorbrengen voor we in Goa aankwamen. Slapen was er vorige nacht natuurlijk niet echt goed van gekomen en ook deze nacht was niet een van de besten, zoals je je miss kunt voorstellen als je denkt aan het slapen op een bedje, of moet ik zeggen houten plank, van ongeveer 60x175cm.... Ik voel me hier af en toe echt een reuzin...!

Inmiddels zijn we, eindelijk, in Goa! Na de 2 'treinnachten' snakten we naar een kamer met (voornamelijk) een douche en een bed. Helaas konden we ons geluk nog niet gelijk op, want bij aankomst bleek dat we gewoon bij 1 of ander winkeltje werden afgezet en de man die een kamer voor ons zou moeten hebben wist van niks. Ali had hem helemaal niet gebeld dat we zouden komen ofzo. Ook moeten we nog steeds geld terug krijgen en daar zijn we tot op de dag van vandaag nog mee bezig. Ali bedankt!! Maar ik zal jullie de verdere details van dit drama besparen, heb niet eens meer zin om er woorden aan vuil te maken namelijk. En alles is uiteindelijk goedgekomen met de kamer, dus wij zitten hier nu prima :)
Goa is echt een heerlijk einde van deze reis door India, want het is hier echt zo mooi en rustig en schoon (in vergelijking met de rest v India), dat we echt even tot rust kunnen komen en alle indrukken op ons in kunnen laten werken. Een heeel ander India dan wij de afgelopen weken hebben meegemaakt. We doen hier vrij weinig, behalve genieten van het heerlijke weer, de prachtige stranden en het lekkere eten. Morgen nog een halve dag hier, dan een nachttrein naar Mumbai, daar 1 dag doorbrengen en dan vliegen we woensdagnacht (de 3e) naar Bangkok. (Met na anderhalve maand al heel wat extra 'reis’wijsheid, dat belooft nog wat ;))

Op naar het volgende land, op naar het volgende avontuur. Thailand, here we come!! :D